Pluvego

da Siobhán Sheehan, 14 agosto 2005

“Venez!”
“Kurez! Kurez!” E lu prenas me ye la manuo.
Kune ni kuras ad autobus-halteyo, situante trans la strado.
Granda pluvo-guti falas ja sur nia kapi. Subite krevas la cielo. Pluveskegas!
Anhelante e ridegante ni atingas la shirmilo di la halteyo e salvesas kontre la pluvo.
“Uf! Justatempe!”
“Regardez, aspektas kom granda aquo-skreno!”
“La cielo ploregas!”
Me sukusas l’ aquo-guti ek mea hararo e kun la maniko di mea jaketo me sikigas mea fronto.
Granda flaki ja kovras la strado.
Autobuso proximeskas e preparas por haltar. Kun larja gesturi ni esforcas savigar a la veturisto ke ni ne volas abordar. L’ autobuso itere plurapidigas e la veturisto salutas manue.
“Atencez!”
Preterpasante, l’ autobuso spricigas ondo da aquo e ni rapide serchas kovrado en l’ angulo di la shirmivo.

Tam subite pluveskis kam subite cesas pluvar. Dume ke la lasta guti falas, la suno ja itere brileskas.
Manu’ en manuo ni transiras la strado.
Semblas ke divenos belega jorno!